þykkjask

t, dep.; þ. við e-t or e-n, to take offence at, get angry with; Þórir bað konung eigi þ. við vist þeirra bræðra, Eg. 254, v. l.; þá þykktisk sá við er betr gékk ok sló sinn pústr hvárn þeirra, Vígl. 17; and so in mod. usage, þú mátt ekki þykkjast við þó eg segi þér satt, thou must not take offence though I tell thee true.